AI wordt tegenwoordig overal ingepropt.
Je ziet het in de zijbalk van Excel, in je zoekmachine, in je mailomgeving. Windows heeft zelfs een eigen versie van ChatGPT gekregen: Copilot.
Maar zijn al deze integraties nou echt nuttig? Zijn het innovatieve tools die jouw leven écht makkelijker maken? Of zijn het vooral AI-gadgets — slimme lokmiddelen waarmee grote bedrijven jouw centjes opnieuw hun richting op sturen? Op dezelfde manier zoals ze dat eigenlijk altijd al deden.
En laten we eerlijk zijn, die manier is lang niet altijd onschuldig.
Oké, er zijn gelukkig ook integraties die wél nuttig zijn. Maar toch — als ik dan zelf een AI-app begin te bouwen, eentje die GPT gebruikt om wat handige trucjes te doen, en ik hoop daar ooit wat aan te verdienen… dan vraag ik mij af:
Hoe blijf ik op het juiste pad?
Misschien heb jij je dat ook weleens afgevraagd.
In dit artikel deel ik daarom mijn gedachten over hoe je AI (of wat dan ook, eigenlijk) op een ethisch verantwoorde manier kunt inzetten. Zodat je én je brood kan verdienen, én nog in de spiegel durft te kijken.
Nou ja — als je haar goed zit, tenminste.
Wat maakt een (AI) tool eigenlijk onethisch?
Als een app gratis is, ben jij waarschijnlijk het verdienmodel.
Klassieker, toch? Deze vuistregel laat zien dat een subscriptie voor een app eigenlijk niet het probleem is. Je kan een app ook prima onethisch ‘weggeven’.
Maar ja, wat is dan wel het probleem?
Volgens mij begint het vaak bij een verkeerde focus: niet op de gebruiker, maar op de eigen bankrekening. Of dat geld binnenkomt via advertenties, abonnementen of dataverkoop doet er dan niet toe.
Moeten we dan met z’n allen ons geld in de fik steken?
Nee joh, weg met die aansteker. Dat onschuldige papiertje is niet het probleem. Het probleem is dat we vaak vergeten, of negeren, waar dat geld vandaan komt.
Als mijn app jou helpt zonder je verslaafd te maken of leeg te zuigen, dan mag ik daar best iets voor vragen. Echter, als mijn app vooral als doel heeft jouw bankrekening sneller leeg te zuigen, dan hoor ik eigenlijk op het strafbankje, niet op de Forbes-lijst.
Helaas werkt het in de praktijk vaak omgekeerd: onze aandacht, verslaving en data zijn meer waard dan ons welzijn. Tenminste, op papier.
Dat kan anders. En met mijn app probeer ik dat te bewijzen — niet met woorden, maar met keuzes.
Gallant – Een tool voor mentale rust
Oh help, daar komt de reclame, denk je nu vast.
Maar dat wantrouwen is niet mijn schuld, denk ik. En dat wil ik graag zo houden.
Gallant is een AI-notitietool die ik voor mezelf aan het bouwen ben — als webapp, dus gewoon voor in je browser. Gewoon, om m’n hoofd op orde te krijgen. Een tool om mijn notities voor mij te laten werken en niet andersom.
De app is nog in een vroege fase. Voorlopig is hij nog niet beschikbaar voor anderen, maar dat is wel de hoop. Momenteel heb ik echter weinig interesse om Gallant op een onethische manier te ontwikkelen. Zou niet veel zin hebben om mijn eigen bankrekening leeg te zuigen.
Mijn focus is dus puur op het creëren van een nuttige tool, zodat ik hem in ieder geval zelf kan gebruiken. En dan zien we wel weer.
Maar ja, app ontwikkeling kost tijd. En tijd is schaars. We kunnen niet de hele week persoonlijke tools bouwen, maar moeten ook ons brood verdienen.
Het zou mooi zijn als dat tegelijk zou kunnen — iets bouwen dat je zelf nodig hebt, én waar anderen ook iets aan hebben.
Ethisch ondernemen
In theorie begint elke ontwikkelaar en tech bedrijf met een nobel voornemen. We gaan mensen helpen.
Maar dan komt de rekening.
En voor je het weet, bouw je geen app meer, maar een verslavingsmachine met een dashboard. Die rekening is geen probleem meer, maar de gebruiker betaalt de prijs.
Is dit onvermijdelijk?
Ik denk van niet, anders zou ik er niet aan beginnen. Maar, houd me voor de zekerheid toch maar in de gaten.
Het Gallant experiment
Zoals ik al zei is Gallant nog in een vroege fase. Toch heb ik al best wat nagedacht over hoe ik kan voorkomen dat het een duiveltje in een doosje wordt. Zowel voor mijn eigen welzijn als, hopelijk, dat van jou.
Het doel van Gallant is niet om ons zo lang mogelijk, maar juist zo min mogelijk op de app te houden. En toch te zorgen dat we zoveel mogelijk gedaan krijgen.
Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Toch is dit het doel dat voor de AI functies in de app centraal staat. AI-samenvattingen zorgen ervoor dat we snel de kern van onze notities te pakken hebben. Een AI-organisatie en -zoekfuncties helpen ons om alles terug te vinden. En een doelgerichte suggestiefunctie die de juiste notities op het juiste moment naar boven haalt.
Dat is het idee.
Geen AI die bijhoudt hoe vaak jij een notitie maakt en hoe ik dat cijfer omhoog kan krijgen.
Jakkes.
Geen AI die probeert te raden welke producten bij je notities passen.
Bah.
In plaats daarvan liever: een systeem dat kijkt welke gewoontes het meeste bijdragen aan tevreden gebruikers — en daaruit leert.
Wat nog meer?
Gallant is een app in ontwikkeling, maar de richting is duidelijk.
Geen groeiverslaving, geen duistere AI-motivaties. Wel deze principes:
✅ Jij hebt de controle.
Gallant neemt je leven niet over. Jij stuurt, Gallant ondersteunt — niet andersom.
✅ Transparantie.
Niet alleen een stuur, maar ook een voorruit. Je weet waar je bent, wat er gebeurt en waarom.
✅ Gebruikersrails.
Gallant zal nooit pushen, maar misschien wel fluisteren: “Misschien moet je gewoon even slapen in plaats van een 3e notitie over die productiviteitshack te schrijven.”
✅ Veiligheid boven vooruitgang.
Ik bouw liever geen Skynet. Als het risico voelt als sciencefiction, dan wachten we nog even.
Conclusie
Of dit allemaal gaat lukken?
Geen idee.
Of er anderen zijn die het proberen?
Vast wel.
Maar het lijkt me geen ramp als er nog iemand is die het probeert.
Misschien heb jij ook een idee over hoe het beter kan. Of dat nou met een app is, of op jouw eigen manier.
Probeer het eens.
We hebben al genoeg producten die gebouwd zijn voor aandeelhouders. Tijd voor wat producten die gebouwd zijn voor gebruikers.
